Bagan
Blijf op de hoogte en volg Debbie en Jury
13 Februari 2018 | Myanmar, Pagan
Wat een vreselijke nacht weer... blaffende honden, vrachtverkeer en de roggelende mannen brrrr. Vanmorgen stond er groente met noodels op het menu, die hebben we maar overgeslagen en kozen voor toast met jam en een omelet. Wilma werdt met pijn in haar buik wakker vanmorgen dus die had niet zo'n trek. Vervelend aangezien we vandaag 7 uur in een mini bus zitten die ons naar de volgende bestemming brengt. Na dat ze een aantal keren naar het kleine kamertje geweest was en loperamide had ingenomen namen we afscheid van de eigenaresse van Trinity Family Inn en stapten we om 9 uur de mini bus in. De bus zat vol met ons erbij waren we met z'n tienen. 9 backpackers en èèn local. Onze backpacks werden achterin geladen en we konden vertrekken. De eigenaresse van het hotel had voor ons 2 plekken direct achter de chauffeur geboekt omdat je daar de meeste beenruimte hebt. Heel prettig zeker om dat we hier de komende 7 uur zouden zitten. Je moet er maar niet te veel over nadenken en het gewoon doen. Naast de chauffeur zat een oud mannetje met een stofkapje op zijn neus steeds te hoesten, blij dat hij zijn kapje ophad. Naast mij zat een Canadees die samen met zijn vrouw ook veel gereisd had. Leuk om zo verhalen van andere reizigers te horen. Iedereen was rustig in de bus en de meeste hadden lekker hun eigen muziek op de oren. Wij ook en genoten ondertussen van het mooie uitzicht. We reden al snel door de bergen met gigantische slingerwegen, waar je zo de diepte inkeek. Erg mooi. Ik was blij dat ik mijn reisbandjes weer om had die me wagenziekte besparen. We hebben een ongeduldige chagrijnige chauffeur. Haald op bijna onmogelijke momenten in en hij trapt aardig zijn gaspedaal in. Als ik hem vraag om even te stoppen om een plaspauze in te lassen steekt hij zijn hand op. Met 5 minuten dus??? Even later stopt hij en zegt iets wat we niet verstaan en steekt 3 vingers op. We hebben 3 minuten om te plassen. Iedereen snelt de bus uit en toen we terug kwamen zat er een stel aan een tafel in het bijbehorende wegrestaurant. Bleek dat we driekwartier hadden ipv 3 minuten. Lekker duidelijk weer. Dus wij hebben net zoals de rest ook lunch besteld. Met Wilma d'r buikkrampen ging het redelijk maar had nog niet veel trek en heeft ook bijna niks gegeten. Na 25 minuten gingen we weer verder. De waterslang werdt tussen de wielen vandaan gehaald, dit doen ze om de remmen te koelen. We reden langs dorpjes met krakkemikkige hutjes, wat een armoede hier. Vreselijk. Ze zijn op veel plekken met de weg bezig, deze wordt opnieuw geasfalteerd. De vrouwen krijgen steentjes in een mand op hun hoofd en deze worden verderop geleegd zodat het geasfalteerd kon worden. Hoe dan ook het platwalsen gaat niet helemaal zo als wij dat gewent zijn want een nieuwe weg zit nog vol met hobbels. De vrouwen zijn hier harder aan het werk dan de mannen. Het is overal vreselijk stoffig omdat het al tijden niet geregend heeft. Op sommige stukken zijn de bomen gewoon wit van het stof.
De oude man wordt afgezet en even verderop stappen drie jonge jongens in met een hoop bagage. Deze wordt boven op onze bagage gegooid. De bus is echt afgeladen. Twee jongens gaan voorin zitten en de derde moet achterin. De Canadees gaat achterin zitten naast zijn vrouw en de jongen komt wat verlegen naast mij zitten. We rijden op een lange weg door een soort bos. We krijgen ineens een tolweg, heel apart dit hebben we in Asië nog nooit gezien. Regering spekken zeker, de bevolking zal hier waarschijnlijk niets van terug zien. Ik vraag de chauffeur nogmaals te stoppen om even te kunnen plassen, hij kijkt me vreselijk boos aan en begint hardop in het Birmaans wat te brabbelen. Dit trek ik niet, doe normaal joh. Maar toch stopt hij even verderop en zijn de meeste blij even de benen te kunnen strekken of even naar het toilet kunnen. Om 16.30 uur worden we bij ons luxe hotel in Bagan afgezet. Hèhè we zijn er.
We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een welkomst drankje. Na in gecheckt te hebben trekken we onze bikini aan en lopen naar het zwembad voor een verfrissende duik. Het water is erg koud maar O' wat is dit lekker! Het zonnetje schijnt en het is nog erg warm. We nemen aan het begin van de avond een taxi naar het oude gedeelte waar we 15 minuten vandaan zitten.
We eten een hapje bij Black Bamboo die een uitstekende beoordeling heeft op TripAdvisor. We zitten in een prachtige rustig gelegen binnentuin en het loopt aardig vol. Het eten is erg lekker en de bediening is heel erg vriendelijk. Dit keer geen Aziatisch gerecht maar een lekkere salade met patatjes, hmmm. Voor Birmesche begrippen hebben we vanavond duur gegeten, €10, p.p. wij vinden het een lachertje. We pakten de laatste shuttlebus van het hotel terug vanuit het centrum.
Terug in het hotel hadden we een klein probleempje, ik was naar het toilet geweest en had (wat je in Asië niet moet doen) toiletpapier door gespoeld. Nou je snapt het al..... alles kwam omhoog en het toilet zat verstopt. Dat kunnen de rioleringen hier niet aan. Ik ben naar de receptie gelopen en vertelde wat er gebeurd was en er stond op een gegeven moment 4 man personeel voor de deur. Ik kreeg echt de slappe lach en piste zowat in mijn broek. De jongen van de receptie zei maar no problem, don't worry. Nou ondertussen voelde ik me knap lullig en ik zei maar I am sorry. Hahaha. Met een plastic zak om de hand werdt het toiletpapier eruit gehaald en het shit probleem was opgelost, fieuw.
Nu is het tijd om te gaan slapen, we zijn moe van de lange dag.
Maandag 12 februari
Vanmorgen om 9 uur hebben we de tuktuk van het hotel naar het centrum genomen want we gaan de oude stupa's en tempels in oud en nieuw Bagan bekijken die gebouwd zijn tussen de 9e en 13e eeuw. Van de 10.000 boeddhistische tempels en pagoda's zijn er zo'n 4000 overgebleven en liggen verspreid over 41 km2. En hebben daar gelijk een scooter gehuurd. We hadden gelezen over een e-bike dit bleek dus een elektrische scooter te zijn ipv een fiets. Al snel hadden we de eerste grote stupa gespot en besloten daar een kijkje te gaan nemen. Als je een pagoda of tempel wil bezoeken moet je je schoenen/sokken uit, broek/rok tot over de knieën en de schouders bedekken. Ik trok steeds als ik een tempel in wilde een lange broek over mijn korte broek aan, ik wil toch bruine benen haha. Wat een uitgestrekt gebied met prachtige pagoda's en tempels in verschillende kleuren en vormen. Je rijdt op een hoofdweg die allemaal zijwegen heeft die naar de pagoda's lijden. De zijwegen zijn van hard zand en rijdt niet altijd makkelijk met de scooter. Maar we komen er wel!
'S middags rijden we terug naar het centrum voor de lunch en dit restaurantje bleek niet de beste keus. We hadden allebei een salade besteld maar het was niet te eten, dit is ons nog niet eerder overkomen. We lieten het staan en vroegen om de rekening. Ik vertelde de serveerster dat het niet lekker was en we kregen korting op de rekening en een lokale lekkernij, dus dat was erg aardig. Zij kan er immers ook niks aan doen. We reden naar een ander restaurantje waar we al eerder wat gegeten hadden en namen daar nog wat kleins. Daarna begon ons tweede helft van de route. Ik had gelezen dat je op een bepaalde pagoda kon klimmen om de zonsondergang te bekijken en we wilde daar om 17.30 uur zijn. Het is inmiddels erg warm en we verslinden flesjes water. Na lekker rondgetuft te hebben besloten we naar de desbetreffende pagoda te rijden en daar stond bewaking die er eerder niet stond. We hadden eerder ook al gezien dat er hekken omheen stonden en dat deze niet meer beklommen mocht worden. Wij hadden de stoute schoenen aan willen doen en over het hek willen klimmen zodat we daar de zonsondergang konden bekijken. Ik heb geprobeerd de bewaker geld te geven zodat hij ons zou doorlaten, dat wilde hij wel maar dan moesten de andere 2 bewakers ook geld krijgen. Dat ging ons te ver en stapten op de scooter en reden door naar de bestemde plek voor de zonsondergang. Helaas want hier ben je niet alleen maar met vele andere toeristen. Het viel ons op dat het wel druk was maar niet wat we verwachten. Gelukkig niet de massa toeristen. Dat komt natuurlijk ook omdat het land nog in opkomst is en de negatieve publiciteit ivm de gevluchte Rohingya's. Overigens voelen wij ons heel erg veilig en de bevolking is super vriendelijk en geïnteresseerd in de toeristen die hun land bezoeken. Daar stonden we dan op een heuvel met uitzicht op een ondergaande zon met in de verte de door de zon gekleurde pagoda's. Wauw wat een bijzondere plek om te zijn en dat we dit prachtige plaatje mogen aanschouwen. We rijden in de drukte terug naar het centrum en brengen de scooter terug naar het verhuurbedrijf en halen meteen onze was op die we vanmorgen weggebracht hebben. We besluiten om bij Wearher Spoons te gaan eten omdat het hier steeds vol zit en ook een goede beoordeling heeft op TripAdvisor. Niets is minder waar, wat is het eten hier lekker en de borden zijn ook mooi opgemaakt. De bediening is erg vrolijk en "your my hart your my soul" klinkt door de boxen, hahaha nostalgie. Kortom een geweldige dag!!
13 februari
Om 4.30 uur ging de wekker pffff we worden zo opgehaald om de zonsopgang te bekijken. We hebben afgesproken met een Duits stel en een Poolse vrouw om de taxi kosten te delen. We worden in het pikke donker bij een pagoda afgezet en met onze zaklampen lopen we naar de pagoda opzoek naar een trap zodat we hogerop kunnen komen. We lopen wat rond en ik heb het idee dat ik meespeel in een horror film hahahaha zo spannend. Eindelijk vinden we een hek waarachter zich een stijle trap bevindt die erg smal is. We lopen achter elkaar aan en komen op de eerste laag van de pagoda. We kijken hoe we nog verder omhoog kunnen. De Duitse jongen vindt een vergane trap en probeert naar boven te lopen en ik volg hem. Het is best gevaarlijk en stijl in het donker met beperkt licht maar we staan bovenop. Wilma besloot het niet te doen omdat het eigenlijk onverantwoord was. Zij was verstandig en bleef één laag lager. Ik zag ineens links van me een andere trap die nog in goede staat was en ze besloot deze wel op te klimmen. Zo we waren kompleet en we waren de enige op deze fantastische plek, wauwie. Het was 5.30 uur en nog steeds pik donker. De zon zou pas om 6.40 uur opkomen, we hadden nog even te gaan dus. Het was zowel voor Wilma als voor de Poolse dame een hele uitdaging omdat ze beide last van hoogtevrees hebben. Na een half uur kwam de eerste auto aanrijden, shit we zijn niet de enige meer. Al snel volgde er nog een paar auto's en stonden we denk ik met ongeveer 25/30 man op de pagode. Maar wij waren als eerste en hadden de beste plek. Vlak voor de zonsopgang stegen de luchtballonnen stuk voor stuk rust op. Wat een mooi gezicht, terwijl de mist over het gebied hangt. Helaas zien we niet het begin van de zonsopgang omdat er wat laaghangende bewolking is. Niet veel later is de rode bol aan de horizon te zien met de luchtballonnen op de achtergrond. Wat een pracht plaatje. Er heerst een doodse stilte en je hoort alleen het geklik van de fototoestellen.
Om half 8 stappen we de taxi weer in en brengt ons terug naar het hotel. Zo nu eerst ontbijten onze magen knorren. Na het ontbijt zijn we weer naar het centrum gegaan en hebben voor de tweede dag een e-scooter gehuurd en hebben nieuw Bagan verkent. Ook erg mooi en hier liggen de tempels wat verder uiteen. Na de lunch zijn we teruggegaan naar het hotel en hebben de middag heerlijk aan het zwembad gelegen.
Morgen alweer onze laatste dag in het indrukwekkende Bagan en we hebben voor donderdag weer een lange reisdag op het programma staan.
-
13 Februari 2018 - 19:20
Astrid Reekers:
Na allebei buikloop en bloedstollende busritten te hebben overleefd zijn jullie getrakteerd op een wel hele mooie zonsopgang! Steeds leuk om te lezen vanaf de bank ☺
-
13 Februari 2018 - 21:20
Sacha:
Nou dames jullie vermaken je prima, ik zou alleen zeggen ga op zoek naar een paar oordoppen kun je de nacht doorslapen.
Geniet daar nog het is koud hier -
14 Februari 2018 - 01:07
Jury:
Wat heerlijk dat jullie het zo naar jullie zin hebben.
Ben benieuwd naar het volgende verslag.
Veel plezier xxx -
14 Februari 2018 - 10:22
Ries:
Weer een prachtig verhaal. Erg goed! Dat brommeren is natuurlijk een uitkomst.
-
14 Februari 2018 - 22:32
Jantina:
Wat een mooie herinneringen zijn jullie aan het maken!
Super mooi die temples en die zonsopgang, wauw!
Groetjes Jantina -
15 Februari 2018 - 16:40
Nancy:
Whow, het is net een droom!
Wat een fantastisch uitzicht, de zonsopgang..., de mist.., de luchtbalonnen...,
nog nooit gezien. Heel bijzonder!
idd. het is even afzien maar dan krijg je ook wat ; )
Veel plezier meiden!! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley