Koh Chang

Zondag 8 maart

Om 12.50 uur waren we weer geland met een bijna leeg vliegtuig op de luchthaven van Bangkok, we zijn weer terug in het vertrouwde Thailand.

We liepen net als 2.5 week geleden zo door de immigratiedienst en onze backpacks lagen al op de bagageband. Fijn dat het allemaal zo snel gaat, het coronavirus heeft ook zo zijn voordelen. We kopen weer een sim kaart voor onze telefoons en halen bij de bekende 7 Eleven met zijn bekende deuntje wat te eten en drinken voor onderweg. Voor degene die nooit in Thailand geweest zijn dit is een supermarkt die je door heel Thailand vindt en heeft zodra de deur opengaat een vrolijk irritant deuntje wat hoort bij het Thailand gevoel. We lopen naar de afgesproken plek en daar staat een meisje op ons te wachten met een naambordje waar mijn naam op staat. We lopen naar haar toe en zij brengt ons naar de taxi die ons in ongeveer 5 uur rijden naar Trat brengt. We hebben een vrolijk Thaise vrouwelijke chauffeur met een vrij nieuwe ruime Mitsubishi. Onderweg zijn we 2 keer kort gestopt en om 17.40 uur werden we voor het hotel afgezet waar we bij de receptie meteen temperatuur check kregen, toch stiekem wel opgelucht dat we geen verhoging hebben omdat we allebei nog steeds behoorlijk hoesten.

We moeten even wennen aan de warmte hier, we dachten dat het in HCM City warm was maar hier is het nog een stukje warmer. Na onze spullen naar de kamer gebracht te hebben zijn we op TripAdvisor die onze grote vriend is opzoek gegaan naar een restaurant in de buurt. Het hotel ligt aan de rand van de stad dus we hebben een taxi gepakt, dit keer een open wagen wat heel normaal is in de meeste Aziatische landen en die zet ons voor het uitgekozen restaurant af. Ik heb meteen aan de chauffeur gevraagd wat de prijs is om ons morgenochtend op te halen en naar de haven te brengen voor de ferry naar Koh Chang. We hebben een deal.

We eten heerlijke Thaise Pad Thai Kay en praten wat met de oude Belgische Nederlander waarvan het restaurant blijkt te zijn. We zijn lopend teruggegaan naar het hotel, lekker gedoucht en lekker slapen want we zijn aardig moe van de lange reisdag.

Maandag 9 maart

Na een redelijk ontbijt kwam de taxi om 8.20 uur voorrijden om ons naar de haven van Trat te brengen. We zaten in de open bak en de wind was verkoelend. Tegen 9 uur zijn we bij de pier en kopen een kaartje voor de ferry. Het is een verschrikkelijk oude roestige ferry die een half uur later vertrekt. Er zijn misschien 7 toeristen een aantal locals en een paar auto's aan boord. Ook hier hebben ze duidelijk minder toeristen i.v.m. het virus. Het dek is zo roestig dat de gaten er in zitten en je zo naar beneden kijkt, wat een barrel in Nederland zou deze nooit meer mogen varen. We hebben tijdens onze reizen al op veel oude ferry's gezeten maar dit slaat alles. Maar ach dit is Asië en hier kan alles haha. Na 45 minuten zijn we aan de overkant en meert de ferry aan in de haven van Koh Chang. We lopen meteen naar een taxi (open wagen) toe en vragen hoeveel het kost naar het hotel. Hij zegt ik ga pas weg als ik vol zit (10 personen) waarop ik zeg ik blijf daar niet op wachten dat kan nog wel eens heel lang gaan duren, zoveel toeristen zijn er niet. Er zit 1 Japanse jongen in de taxi en zegt hier al 1.5 uur te wachten. Ik ben gaan onderhandelen en na een kwartier vertrok de taxi eindelijk en hebben wij 50 bath =€1,50 voor de Japanse jongen betaalt omdat hij anders zou wachten tot er andere toeristen zouden komen en hier vanavond waarschijnlijk nog zal staan. Hij moest iets meer dan ons betalen omdat hij verder weg zit en dat kon hij niet betalen omdat hij net klaar was met zijn studie en hij bedankte ons hartelijk. Wij wilden gaan en niet eindeloos wachten tot er misschien een toerist bij komt. We hebben tenslotte niet voor niks de ferry zo vroeg genomen. Hij zegt dat hij onderweg ook nog wat mensen oppikt. Prima zolang we maar gaan en niet hoeven te wachten. Onderweg hebben we een leuk gesprek met de aardige Japanner en stoppen we idd en er stapt nog een backpacker en een local in en 25 minuten later stopt hij bij het Vayna Boutique resort. Het is een prachtig kleinschalige resort met een infinity pool waar je zo het hagel witte privé strand op kijkt, hier verblijven we de komende 4 dagen. Wauw (biggg smile). Onze kamer is nog niet gereed, we krijgen 2 strandlakens, kleden ons om en nemen een plons in het zwembad waarvan het water warm is door de hete zon. Niet echt een afkoeling dus. We gaan lekker op bedjes liggen en bestellen een smoothie, wat is het heet hier, ik denk zeker 35/36 graden en er staat amper wind. Na de lunch is onze kamer gereed en wordt onze bagage gebracht. Het is een mooie sfeervolle kamer met 1 minpuntje, 2 aparte bedden, er waren er geen kamers meer beschikbaar met een 2 persoons bed. Nou ja heb ik ook even rust whahaha.

We lezen op de Facebook groep van Vietnam dat er steeds meer gebieden gesloten worden en in quarantaine gezet worden, toen wij er waren was er nog niks aan de hand dus wij zijn blij dat we alles gezien hebben wat we wilde en dat we dus op tijd naar Thailand vertrokken zijn. Van de mensen die we onderweg ontmoet hebben zitten er nog 2 in Vietnam en 2 andere zitten inmiddels ook in Thailand. Ik moet zeggen dat ze er in Vietnam heel goed mee om gaan omdat ze meteen een quarantaine instellen.

Aan het einde van de middag hadden we een lekkere massage op het strand en daarna genoten van de prachtige zonsondergang. Later lekker gegeten bij een tentje op het strand met gezellige verlichte lampionnetjes en nog even een stuk gelopen.

Dinsdag 10 maart

De laatste dagen worden we eigenlijk steeds om 7 uur wakker, alleen hoeven we nu even niks, dus ik zit lekker met een bak koffie op het balkon tussen de varens en bananen planten te luisteren naar de vogels die hun mooiste deuntjes zingen. Wat een genot om zo de dag te beginnen. Jury ligt nog in bed en probeert nog even te slapen.

Na het ontbijt huren we een scooter bij het hotel om vandaag het eiland eens te verkennen. Koh Chang is na Phuket het grootste eiland van Thailand.

Het is weer even omschakelen omdat ze in tegenstelling tot Vietnam links rijden, maar dat went snel. Wij rijden via een krokelende weg best stijl omhoog waar de 125cc het met ons tweeën erop zwaar heeft en dan ook niet harder dan 30 gaat. We rijden door kleine dorpjes waar stalletjes langs de weg staan. We zien ineens apen lopen over elektriciteitskabels die boven de weg hangen en we stoppen even voor een foto. Het is echt verschrikkelijk warm het zweet gutst van ons af en zijn blij als we weer rijden dan hebben we nog iets van wind al is die net zo warm als mijn föhn. We stoppen zo nu en dan om een foto te maken of om een flesje water te kopen, want dorst hebben we. We stoppen omdat we olifanten zien en vinden ze zielig omdat ze vast staan. We willen naar het Wai Chaek beach toe waar weinig toeristen komen, deze heb ik van een internet site maar als we staan voor een resort en we kunnen niet verder rijden. Ik vraag met de eilandkaart in mijn hand aan de bewaker hoe we daar komen en omdat hij geen engels sprak wees hij op de kaart aan dat wij helemaal terug moeten rijden en via de andere kant van het eiland bij het strand komen, wat inhoudt dat we ruim anderhalf uur moeten tuffen voor we er zijn en aangezien we nu al pijn in ons billen hebben van het zitten wordt dat nog wat. Omdraaien en gaan. Met Google maps komen we op een smal weggetje waar het asfalt afgebrokkeld is en de scheuren en gaten in de weg zitten. Af en toe stap ik even af om te lopen omdat we anders zeker gaan vallen. We zien een klein bordje tegen een boom met BEACH we kijken elkaar aan en hebben zoiets van wat zal dit zijn. Het laatste stuk rijden we over een smalle zandweg en zijn nog geen toerist tegengekomen. In de verte zien we de zee en zien nog 3 scooters staan. Wat is het hier MOOI. Een verlaten strand zonder hotels, restaurants of wat dan ook alleen een klein hutje waar een local drinken verkoopt. We horen Nederlands, hoe kan het ook anders en 2 stellen lopen het water uit om zich voor te stellen, zo leuk. Zij waren er ook net en we kletsen gezellig wat. We hadden onze zwemkleding al aan en trekken bezweet onze kleren uit en lopen de azuurblauwe zee in die zo'n 31/32 gr. is. Oh wat is dit lekker zeg. Verderop ligt een wrak van een bootje op het strand die er waarschijnlijk al wat jaren ligt. Het is een wit smal strand met op sommige plekken hoop aangespoelde rommel. We krijgen wat te drinken en kletsen gezellig nog wat. Tegen half 4 rijden we weer terug naar het hotel waar we meteen het zwembad induiken en even later weer genieten van de prachtige zonsondergang.

Voor het avondeten zijn we langs een bookings kantoor gereden waar we vanmorgen al informatie gevraagd hadden voor een snorkeltrip. We hebben voor donderdag de trip geboekt en meteen ook de taxi naar Bangkok geboekt aangezien ik daar een goede prijs voor heb weten af te spreken.