Hué & op pad met Easy Riders

Zondag 1 maart

Vanmorgen werden we om 5.50 uur wakker omdat het heel hard regende. Jury viel gelukkig weer in slaap, die voelt zich niet zo lekker dus fijn voor hem dat hij nog even kan slapen. Ik natuurlijk niet meer dus ik ben met een bakkie koffie buiten gaan zitten. Het was doodstil het enige wat ik hoorde was de regen en fluitende vogels.

Het is 1 maart vandaag dus dat betekend dat we 20 jaar samen zijn, yeah. Wat is dat snel gegaan en wat hebben we al ontzettend veel moois gezien samen.

Rond 11.30 uur worden we opgehaald en worden we per luxe mini bus naar het vliegveld van Hanoi gebracht waar we in een uurtje naar Hué vliegen, wat ongeveer 540 km te zuiden van Hanoi ligt. Je zou ook per bus of trein kunnen reizen maar dit neemt teveel tijd in beslag omdat je dan zo'n 8 á 11 uur onderweg bent. Dus vliegen is voor ons de beste optie.

Als de taxi komt bedanken we de mensen van de Homestay voor het prettige verblijf. Jury zit voorin en ik zit met 2 irritant giegelende Koreaanse vrouwen op de achterbank. De chauffeur geeft flink gas over een smalle weg vol met kuilen en we worden aardig door elkaar geschud, hij heeft haast zeker. We rijden op een weg waar langs de kant kraampjes staan met dode ontvelde geiten die op hun knieën zitten en je aankijken. Luguber om te zien maar dat schijnt in deze regio een delicatesse te zijn. We stoppen weer ergens waar we overstappen in de mini bus. In de bus zitten, je raad het al nog 3 Koreanen, gezellig. Ze beginnen meteen druk te kakelen en de ene na de andere telefoon gaat met de meest irritante deuntjes, pfff. Wij zitten met z'n tweeën op de achterbank en Jury in het midden zodat hij zijn benen kwijt kan. Het is weer een luxe bus met Wi-Fi en we krijgen een flesje water. Onze backpacks staan op de stoel naast Jury want achterin was geen plek meer door al die koffers van die andere mensen. Onderweg stoppen we en stappen er nog twee locals in die de chauffeur betalen en naast hem plaatsnemen. Deze mensen hebben zakken vol eten mee dus er wordt een koffer uit de achterbank gehaald en in het gangpad gelegd. Eigenlijk is het best hilarisch allemaal, en hebben dit tijdens het reizen door Asië al vaker meegemaakt. Gelukkig ligt bijna iedereen te slapen dus lekker rustig. Jury kijkt een serie op Netflix en ik heb Spotify op en tik ondertussen mijn verslag.

We eten een broodje wat we meegenomen hebben en ineens gaan we van de snelweg af. We stoppen langs de weg en daar staan we dan, we worden niet geïnformeerd want de chauffeur spreekt geen Engels. Na zeker 10 minuten stilgestaan te hebben arriveren er 3 taxi's en stappen de Koreanen uit en wij rijden weer verder. Aparte bedoeling dit allemaal. De Vietnamese man is verplaatst naar een andere stoel en wordt gebeld, er komt een oldskool Nokia tevoorschijn en houdt de telefoon boven zijn oor i.p.v. er tegenaan, whahaha. Wat je allemaal niet mee maakt in ander half uur tijd. Even later moeten ook wij uitstappen en staat er een taxi op ons te wachten die ons de laatste 40 minuten door het gaotische Hanoi naar het vliegveld brengt. Ze zijn hier gek op toeteren alleen niemand reageert er meer op. Scooters halen gewoon in zonder überhaupt te kijken waardoor auto's weer half over hun baan heen rijden en dan wordt er weer getoeterd zonder reactie. De rust beviel ons toch beter als zo'n drukke stad. Op het vliegveld is het druk en we staan net op een rustig plekje onze backpacks in de reishoes te doen staat Valery die we Sapa ontmoet hebben ineens voor ons. Toeval bestaat niet. Leuk haar even gesproken.

Om 16.00 uur vertrekt ons vliegtuig van Vietnam Airlines en een uur later landen we in Hué. Het is een klein vliegveld en worden met de bus naar de aankomsthal gebracht. Binnen no time staan we buiten en wachten we op de chauffeur van het hotel die ons komt ophalen. Maar een half uur later was er nog niemand en heeft een medewerker op mijn verzoek het hotel gebeld. Er bleek iets niet goed te zijn gegaan en we konden in een taxi stappen en net hotel zou de kosten betalen, oké. Het was een half uur rijden naar hotel Stop and Go Boutiqu maar bij aankomst had de eigenaar van het hotel een discussie met de taxichauffeur om het te betalen bedrag. Hij legde ons later uit dat de chauffeur veels te veel rekende voor de rit en zou met de centrale gaan bellen. Zo zie je maar dat je als toerist gewoon genaaid wordt zonder dat je het door hebt. Maar goed niet ons probleem. We krijgen een welkoms drankje en water meloen en er wordt het e.e.a. uitgelegd, waarna ze ons op de 3e verdieping naar onze kamer brengt. Het ziet er allemaal netjes uit. We besluiten eigenlijk meteen weer weg te gaan om een restaurant op te zoeken en lopen door de gezellige straatjes van Hué. Via TripAdvisor komen we bij Madam Thu terecht waar we nog 45 minuten moeten wachten op een tafel. We laten ons op de lijst zetten en lopen nog wat rond, het is gezellig op straat met op verschillende plekken livemuziek. We bestellen een menu om samen te delen wat bestaat uit 7 gangen van steeds ieder 2 hapjes. Zo kunnen we toch wat nieuws van de Vietnamese keuken uit proberen. Wat een smaak sensatie en dat voor €6, p.p. incl. drinken. Ergens anders bestellen we een latte en cappuccino met een gebakje erbij. We zijn weer terug in het hotel en nemen een verfrissende douche, morgen is het weer vroeg dag dus, aju paraplu 

Maandag 2 maart

Vanmorgen had Jury echt last van zijn buik waarschijnlijk van het eten van gisteravond, en dat komt heel vervelend uit omdat we zo opgehaald worden voor een Easy Rider tour. Dit houdt in dat dat je bij een motorrijder achterop kunt of zelf rijdt. We rijden van Hué naar Hoi An waar we de komende dagen blijven. Jury krijgt verse gember thee voor zijn buik en hopelijk gaat het snel beter.

We zijn met 10 andere mensen en 2 Easy Riders. Wij hebben een Honda chopper motor en de rest rijdt op een scooter wel allemaal een 125cc. Om 8.15 uur rijden we weg bij het kantoor van Le Family Riders met onze gids Loui en zijn neef waarvan ik zijn naam niet meer weet. Al snel rijden we door kleine dorpjes langs rijstvelden en zwaaien kindjes vrolijk naar ons. Het is zo'n 29 graden en de warme wind voelt heerlijk. We rijden in korte broek en 't shirt en onze gidsen met een lange broek en vest, dit omdat ze een blanke huid mooi vinden en niet bruin willen worden. Onderweg worden er met mijn telefoon foto's en filmpjes gemaakt, super leuk. We maken een stop bij elephant springs een kleine waterval waar we een uur blijven om te relaxen en te zwemmen. Eind van de ochtend stoppen we voor de lunch en eten we aan een groot meer. Gelukkig voelt Jury zich weer redelijk goed dus daar zjjn we blij mee. We rijden over de Hai van Pass die 21 km lang is en 490 mtr hoog. We rijden via een slingerweg naar boven en hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. We rijden zowat in de wolken, wat een adem benemend uitzicht. We krijgen een 8% afdaling en langzaam begint het weer warmer te worden. We maken een stop en krijgen drinken. Hier hebben we uitzicht over het strand en aan de andere kant zie je de hoge gebouwen van de stad Danang liggen. We rijden door Danang waar het druk is naar een tempel waar we wat kunnen rondlopen.

Om 17.15 uur komen we na 140 km gereden te hebben aan bij het kantoor van Le Family Riders waar we nog wat te drinken krijgen, iedereen gedag zeggen en bedanken we onze gidsen voor de geweldige dag. We worden met de auto afgezet bij Palm Vieuw Villa's waar we een luxe kamer geboekt hebben via air b&b voor heel weing geld. We worden hartelijk ontvangen door Bao de eigenaar met een bosje bloemen en krijgen een vers mango sapje. We krijgen een etentje aangeboden bij het restaurant van de villa omdat we gisteren 20 jaar samen waren. We gaan eerst in bad wat vol rozenblaadjes ligt, romantisch. Later gaan eten wat er prima in ging na zo'n lange vermoeiende, maar geweldige dag. Jury slaapt al en ik merk dat ik begin te knikkebollen dus nog even dit verslag plaatsen en dan ga ik ook lekker slapen.